فلسفه اسلامی تربیت  :
کوشش در شناخت فلسفه اسلامي و درک حقيقت آن منوط به شناخت فرقه هاي مختلف اسلامي است و تا کنون فلسفه کاملي تحت عنوان کلي حکمت اسلامي تدوين نيافته است.به همين دليل در اين گفتار بيشترين استناد به خود قرآن کريم که منبع اصلي معارف اسلامي است شده است.
در هستي شناسي اسلامي هستي مطلق ازآن خداوند است و هستي هاي ديگر مخلوق آيين وجود محسوب مي شوند. در اسلام هستي مساوي با ماده نبوده بلکه وجودهاي ديگري نيز هستند که غير مادي بوده و اعتبار هستي آنها کمتر از هستي مادي نيست.جهان در هستي شناسي اسلامي در حال شدن و حرکت است.اين شدن و حرکت هدف دار بوده و به سوي مقصد هستي در حرکت مي باشد.
چون هستي واقعيت از اويي و ماهيت به سوي اويي دارد اين جهان به طور مستقل از ذهن انسان وجود دارد.اما جهان عيني واقعيتي است محدود،متغير ،وابسته و نسبي.يکي از مهمترين مسائل هستي شناسي اسلام موضوع حدوث زماني عالم است که ملاصدراي شيرازي آن را با ارائه نظريه حرکت جوهري خود به نحوي معقول و مستدل حل کرده است.

در اسلام، روحیه آرزوگرایی های بی حد و حصر و دست نایافتنی و محصور شدن در چارچوب طرح ها و نقشه های بی پایان و فراموشی خود در این میان سرچشمه ی بسیاری از خطاها وگناه های انسان است.

پیامبر(ص) فرمود: «حُبُّ الدُّنْیا رَأْسُ کُلّ خَطِیئَةِ؛ علاقه به دنیا منشأ هر اشتباه و خطایی است» (بحارالانوار، ج70، ص239).

هشدارها و تأکیدات فراوان اسلام بر فناپذیری انسان در دنیا و پایان یافتن دوران زندگی، و انتقال از موقعیتی  به موقعیت دیگر جزء مهمی از مجموعه ی پند و اندرزهای دینی است. این امر، در تفکر مربوط به تربیت اسلامی از جایگاه مهمی برخوردار است به  نحوی که بر تعیین نوع حرکت تربیتی  و جهت دهی آن تأثیر انکارناپذیری دارد (شعراء، آیه ی 129؛ جمعه، آیه ی 8؛  نهج البلاغه،  خطبه ی 188). 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: